Categorie: Voorn

Herkenning

De bittervoorn is een zijdelings afgeplat visje maar vergeleken met voorns en brasems iets steviger. Ze hebben relatief grove schubben en een heel klein onderstandig bekje. De zijlijn is niet compleet en strekt zich slechts uit over vijf of zes schubben. Ze zijn gemakkelijk herkenbaar aan de lange rugvin, de wat lila weerschijn op de schubben en de groenblauwe streep die vanaf de staartbasis naar het midden van het lichaam loopt.

Mannetjes zijn te onderscheiden aan de felrode vlek in het oog. Mannetjes in de paaitijd krijgen paaiuitslag in de vorm van fijne witte stipjes rond de bek. Ook worden de kleuren zeer intensief, de aarsvin wordt oranje, evenals een gedeelte voor in de rugvin en het lichaam krijgt een

prachtige lila glans. De vrouwtjes blijven zilverachtig en krijgen een legbuis, die vlak voor het leggen van de eieren kan verstijven.

Lengte tot circa 10 cm.

Herkenning

Over het algemeen kan de blankvoorn herkend worden aan de rode vlek in de iris boven de pupil. In de grote rivieren en andere watertypen zijn de ogen soms bleek. Ook de kleur van de vinnen kan variëren, van bleek tot rood. Het bovenlichaam heeft een wat blauwe kleur en het onderlichaam is wit. De aarsvin heeft een korte basis (12-14 vinstralen) evenals de rugvin (12-14). Het aantal schubben langs de zijlijn varieert van 39 tot 48. De blankvoorn is een vrij slank visje maar wordt langzaam wat hoger van bouw bij een groter formaat.

De blankvoorn wordt zo'n 45 centimeter groot. Hij bereikt dit formaat vaak in de grote rivieren en in zandafgravingen. In kleinere wateren wordt hij dikwijls niet groter dan 30 centimeter. Hij komt ook vaak in relatief voedselarm water als dominante vis voor en wordt dan niet veel groter dan 25 centimeter.

De blankvoorn kan met veel andere karperachtigen verward worden. Vooral de rietvoorn en winde lijken veel op de blankvoorn, zeker in de

jongere stadia. De rietvoorn heeft een bovenstandige bek en een sterk oplopende mondspleet. Hij heeft nooit een rode vlek in het oog.

De winde heeft een ronder lichaam, een grotere bek, kleinere schubben (55-61 schubben langs de zijlijn en bleke ogen.

Doordat karperachtigen in grote scholen paaien, op ongeveer dezelfde tijd en plaats, komen veel hybriden voor.

Bij onzekere determinatie of vermoeden van een hybride kan een scherpe digitale foto opgestuurd worden naar een van de onderstaande websites. Lengte tot circa 50 cm.

Herkenning

De kopvoorn heeft grote schubben (44-46 schubben langs de zijlijn). Jonge exemplaren zijn goed te herkennen aan een netvormig patroon rond de schubben en bij vooraanzicht de enorm brede bek. De grote exemplaren hebben een bolvormige aarsvin en zijn aan hun lichaamsvorm en grote schubben goed te herkennen. Grote exemplaren van de winde zijn hoogruggig. Het lichaam van de kopvoorn is spoelvormig.

Lengte tot circa 60 cm

Herkenning

De ruisvoorn is een licht afgeplatte vis, die in het volwassen stadium steeds hoger en steviger wordt. Hij heeft felrode buikvinnen, aarsvin en staartvin. De rode vinnen worden meer uitgesproken naarmate de vis groter wordt. De kleur kan naar gelang leeftijd en milieu variëren van groenzilverachtig zoals bij de blankvoorn tot goudkleurig.

Het oog is bleekgeel, wat op grond van de wetenschappelijke naam  "Scardinius erythrophthalmus" niet verwacht zou worden.

Hij heeft 40 tot 43 schubben op de zijstreep. Hij heeft een bovenstandige bek en de mondspleet wijst omhoog.

In de juveniele stadia heeft de ruisvoorn een vrij spitse kop.

Ruisvoorn wordt vaak met de blankvoorn verward. Er zijn wel enkele verschillen:

- De blankvoorn heeft een rood/oranje vlek boven de pupil. Dit is bij kleine exemplaren al duidelijk. Het oog van de ruisvoorn is egaal geelachtig.

- De rugvin van de ruisvoorn is verder naar achteren geplaatst.

- De bek van de ruisvoorn is bovenstandig, van de blankvoorn eindstandig.

- Ook verwarring met de winde is mogelijk. De winde heeft een veel grotere en eindstandige bek en veel meer schubben langs de zijlijn (55-61).  Lengte tot circa 50 cm

source:  Wikipedia, the free encyclopedia